panikarz

panikarz: {{stl_3}}panikarz, -ara {{/stl_3}}{{stl_4}}[{{/stl_4}}{{stl_7}}paɲikaʃ{{/stl_7}}{{stl_4}}] {{/stl_4}}{{stl_10}}m, f {{/stl_10}}{{stl_51}}

{{/stl_51}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_27}}pej {{/stl_27}}{{stl_20}}pot{{/stl_20}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_14}}Panikmacher{{/stl_14}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_14}}in{{/stl_14}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}{{stl_15}}m(f) {{/stl_15}}{{stl_4}}({{/stl_4}}{{stl_30}}pej{{/stl_30}}{{stl_4}}) {{/stl_4}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

panikarz — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. mos V, lm M. e, D. y {{/stl 8}}{{stl 7}} mężczyzna skłonny do panikarstwa : {{/stl 7}}{{stl 10}}Nie bądź panikarzem, zdążymy na czas. {{/stl 10}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
panikarz — m II, DB. a; lm M. e, DB. y ( ów) pogard. «osoba skłonna do ulegania panice, ogarnięta paniką lub szerząca panikę» Kilku panikarzy wywołało niepotrzebny niepokój … Słownik języka polskiego
panikarz — Mężczyzna tchórzliwy, bojaјliwy, lub pełen obaw Eng. A fearful, cowardly, or apprehensive man who easily panicks … Słownik Polskiego slangu
alarmista — m odm. jak ż IV, CMs. alarmistaiście; lm M. alarmistaiści, DB. alarmistatów przestarz. «osoba rozgłaszająca niepokojące wieści, szerząca panikę; panikarz» ‹fr.› … Słownik języka polskiego
panikarka — ż III, CMs. panikarkarce; lm D. panikarkarek forma ż. od panikarz … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias